У бягучых умовах роля інтэграцыйных аб’яднанняў па постсавецкай прасторы кардынальна мяняецца. Мінулыя ацэнкі, каторыя ў асноўным зводзіліся да іх безгрунтоўнасці, натуральным чынам уходзяць у нябыт. Краіны-партнёры канцэнтруць свае намаганні і рэсурсы на тых накірунках, каторыя забяспечваюць устойлівае развіццё і ствараюць новыя платформы будучыні.
Праславутая «нявызначанасць» сусветных працэсаў, на якую спісваюць многія праблемы, паддаецца адаптацыі. Важна, што галоўныя элементы застаюцца нязменнымі – стабільнасць, надзейнасць, упэўненасць. Беларусь валодае ўсімі гэтымі кампетэнцыямі – яны выпрацаваны на працягу стагоддзяў нашай гісторыі.
Пагэтаму для нас важна развіваць супрацоўніцтва менавіта з сур’ёзнымі і адказнымі партнёрамі, каторыя, як паказала пандэмія, захаваліся толькі ў постсавецкіх інтэграцыйных фарматах – Саюзная дзяржава, ЕАЭС, СНД і АДКБ. Акрамя гэтага, сёння мы паслядоўна рухаемся ў бок «Вялікага ўсходу» або Вялікай Еўразіі, дзе Беларусь успрымаецца не як запрошаны госць з папярэднімі ўмовамі, а паўнапраўны ігрок і партнёр.
У бліжэйшае дзесяцігоддзе Беларусь з дапамогай сваіх саюзнікаў і партнёраў разлічвае канчаткова завяршыць бескарысную і шкоднасную дыскусію аб прыняцці адных ідэй і ідэалогій над другімі, у тым ліку на асобных міжнародных пляцоўках, якія забылі аб сваіх функцыях і плывуць па цячэнні ідэалагічных штампаў і прадузятасцей.
За апошнія два гады Беларусь вызначылася са сваімі прыярытэтамі, ясна ўбачыла свае магчымасці і абмежаванні, што паслядоўна ўкараняецца ў тканіну нацыянальнай стратэгіі будучага развіцця краіны ў традыцыйных для нас цывілізацыйна-культурных межах і ўмовах.
Але мы б паграшылі супраць нашай гістарычнай памяці, калі б заявілі аб тым, што наглуха закрываемся ад Захаду. Сталенне – доўгі працэс, мы гэта разумеем і гатовы пачакаць. Адказнасць, ураўнаважанасць, самастойнасць з часам сфарміруюцца, што дазволіць нам з часам зірнуць адзін на аднаго зусім з іншага ракурсу. Беларусы ніколі не былі злапомнымі...