“Павароту ў Азію” нададзена паскарэнне
Візіт Кіраўніка беларускай дзяржавы, які завяршыўся, у Далёкаўсходні рэгіён, практычна даў палітычную адмашку на запуск саюзнага “павароту на Усход”
Стратэгічна на вышэйшым узроўні закладзены асновы прынцыпова новай мадэлі развіцця Саюзнай дзяржавы на доўгатэрміновую перспектыву. На тактычным і аператыўным узроўні ў сухой рэштцы: беларускія спецыялісты ў хуткім часе павінны атрымаць магчымасць удзельнічаць у развіцці касмадрома “Усходні” ў Амурскай вобласці РФ. Беларусь і Расія будуць разам фарміраваць інфраструктуру гэтага аб’екта, што гарантуе незалежны канал для выхаду ў космас. На падыходзе праекты па развіцці прамысловай кааперацыі, стварэнні сумесных прадпрыемстваў, імпартазамяшчэнні, перанастройцы лагістычных ланцужкоў і цалкам пераход на новы механізм супрацоўніцтва ў знешнеэканамічнай сферы.
Аднак некалькі пашыраны кантэкстны погляд на сам факт візіта беларускага лідара ў расійскае Прымор’е і яго вынікі дае падставу гаварыць пра больш глабальныя перспектывы. У прыватнасці, інфраструктурнае і вытворчае замацаванне Беларусі на Далёкім Усходзе праз транспартна-лагістычныя калідоры, якія маюцца і якія будуць, аўтаматычна адкрывае вароты ў неабсяжны Азіяцка-Ціхаакіянскі рэгіён (АЦР)
Перш за ўсё, гутарка ідзе пра марскі калідор Чэнаі–Уладзівасток. Гэта маршрут, які прапрацоўваецца, працягласцю 5600 марскіх міль (каля 10300 км), закліканы садзейнічаць нарошчванню гандлю між Індыяй і Расіяй. У верасні 2019 года ва Уладзівастоку прэм’ер-міністр Нарэндра Модзі падпісаў адпаведны мемарандум аб намерах. Сённяшні маршрут з індыйскага Мумбаі ў Санкт-Пецярбург прыкладна на 3000 марскіх міль даўжэй.
Індыйскія галіновыя эксперты практычна закончылі аналіз эканамічнай эфектыўнасці маршрута, пацвердзіўшы схаваныя рэзервы для павелічэння аб’ёму перавозак. Дарэчы, гэты праект мае на ўвазе ахоп і іншых індыйскіх і расійскіх партоў, такіх як Вішакхапатнам, Калькута, Усходні і Вольга.
З Мумбаі для будучых беларускіх грузаў адкрываецца шлях у Заходнюю Азію (у прыватнасці, Іран) і Усходнюю Афрыку, у тым ліку праз міжнародны транспартны калідор Поўнач-Поўлдень працягласцю 7,2 тысячы кіламетраў. Асноўнымі перавагамі гэтага калідора перад іншымі маршрутамі (у прыватнасці, праз Суэцкі канал) лічыцца скарачэнне больш чым у два разы адлегласці перавозак, а таксама зніжэнне іх кошту ў параўнанні з транспаціроўкай па моры.
Яшчэ адна перспектыўная лагістычная опцыя – Паўночны марскі калідор (самы кароткі шлях між еўрапейскай часткай Расіі і Далёкім Усходам). Заканадаўствам РФ ён вызначаны як “нацыянальная адзіная транспартная камунікацыя Расіі ў Арктыцы, што гістарычна склалася”, якая абслугоўвае парты Арктыкі і буйных рэк Сібіры. Альтэрнатыва шляху – транспартныя артэрыі, якія перасякаюць Суэцкі і Панамскі каналы. Калі адлегласць ад Мурманска ў порт Іокагамы (Японія) праз Суэцкі канал складае 12840 марскіх міль, то Паўночным марскім шляхам – толькі 5770 міль.
Порт Уладзівастока можа разглядацца і праз прызму перспектывы ўдзелу Беларусі ў асваенні Арктыкі. У выпадку адабрэння беларускай заяўкі на атрыманне статусу назіральніка ў Арктычным савеце, у тым ліку пры падтрымцы РФ, ён мог бы скласці альтэрнатыву порту Санкт-Пецярбурга, каторы выкарыстоўваецца Мінскам для рэалізацыі сваіх праектаў у Антарктыдзе.
Такім чынам, на вышэйшым узроўні фундаментальная палітычная аснова для саюзнага “павароту на Усход” закладзена. Трэба аператыўна прапрацаваць на экспертным узроўні тэхнічныя дэталі і, не затрымліваючыся, узяцца за работу, каб скарыстаць на практыцы магчымасці, што адкрываюцца. Але самае галоўнае – іх не прапусціць!