27 красавіка 2024 г.у рамках II Санкт-Пецярбургскага кангрэса даследчыкаў міжнародных адносін «Глабальныя і рэгіянальныя выклікі ў свеце, які змяняецца» адбылася секцыя Расійскага савета па міжнародных справах (РСМС) «Трансфармацыя пагроз еўрапейскай бяспекі: уплыў на саюзную дзяржаву».
У ходзе мерапрыемства, прысвечанага задачам развіцця Саюзнай дзяржавы Расіі і Рэспублікі Беларусь у сучасных умовах, эксперты з абодвух бакоў разгледзелі выклікі, з якімі Масква і Мінск сутыкаюцца ва ўмовах крызісу ў галіне еўрапейскай бяспекі. З расійскага боку даклады прадставілі дырэктар Цэнтра еўрапейскіх даследаванняў IМД МДІМА МЗС Расіі Уладзіслаў Варатнікоў, загадчыца кафедры міжнародных адносін і палітычных працэсаў краін Азіі і Афрыкі Санкт-Пецярбургскай школы сацыяльных навук і ўсходазнаўства НДУ ВШЭ Святлана Крывахіж, навуковы супрацоўнік Цэнтра еўрапейскіх даследаванняў IМД МДІМА МЗС Расіі Арцём Сакалоў, праграмны менеджэр РСМС Юлія Мельнікава, навуковы супрацоўнік Цэнтра еўра-атлантычнай бяспекі IМД МДІМА МЗС Расіі Аляксандр Чэкаў. З беларускага боку бачаннем сітуацыі падзяліліся дацэнт кафедры міжнародных адносін Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (БДУ) Ігар Аўласенка, аналітык Беларускага інстытута стратэгічных даследаванняў Вольга Лазоркіна, выкладчык кафедры экалагічнага і аграрнага права БДУ Аляксандра Міхнюк і дацэнт кафедры дзяржаўнага кіравання БДУ Вольга Хацько.
Секцыя адбылася ў рамках гранта РНФ 24-48-10015 Трансфармацыя ваенна-палітычных, энергетычных і сацыяльна-гуманітарных аспектаў сістэмы еўрапейскай бяспекі: значэнне для Саюзнай дзяржавы.
Вольга Лазоркіна
-
У апошнія гады Расія і Беларусь сталі яшчэ больш блізкімі саюзнікамі. Так, напрыклад, цяпер Мiнск стаў першым пунктам, куды тэлефануе Масква ў выпадку якога-небудзь здарэння і наадварот. Адносіны Масквы і Мінска зараз ужо не проста сяброўскія або брацкія, яны выйшлі на абсалютна новы ўзровень. Беларусь перастае быць проста сярэдняй рэгіянальнай дзяржавай. Мінск павінен быць рэальным памочнікам, аднадумцам для Масквы і аказваць ёй не проста падтрымку, а якасную дапамогу ў глабальных пытаннях.
-
Мяркуецца, што, з аднаго боку, Саюзная дзяржава будзе выключаць канкурэнцыю, аднак на практыцы яна прысутнічае ў некаторых аспектах. Нацыянальныя інтарэсы Расiі і Беларусі ідэнтычныя, але пэўныя несупадзенні застаюцца. Фактар канкурэнцыі дзвюх дзяржаў дазваляе разбурыць заходні наратыў пра спробы Расіі адрадзіць СССР.
-
У эканамічнай сферы з'явілася асаблівая цікавасць з боку Расіі да Беларусі. Калі раней эканамічнае супрацоўніцтва зводзілася ў асноўным да гандлю, то зараз у цяперашніх умовах Беларусь можа прапанаваць Расiі свае прамысловыя пляцоўкі, інтарэс таксама прадстаўляе навукова-тэхнічны патэнцыял, які можа дапамагчы закрыць некаторыя пазіцыі, якія трапілі пад заходнія санкцыі. Асабліва важным аспектам двухбаковых адносін з'яўляецца таксама актыўнае развіццё супрацоўніцтва Беларусі з расійскімі рэгіёнамі.
-
Прасяданне двухбаковых адносін адбываецца па лініі бізнесу. Калі ў Расiі эканоміка капіталістычная, то ў Беларусі яна камбінаваная. Не хапае імпульсу ў развіцці бізнес-дыялогу.
-
Асобнай мэтай развіцця эканамічнага супрацоўніцтва з'яўляецца імпартазамяшчэнне Заходняй прадукцыі. Масква і Мінск актыўна ўключыліся ў дадзены фармат супрацоўніцтва, прамысловыя прадпрыемствы Беларусі выконваюць дзяржаўныя заказы Расійскай Федэрацыі, закрываючы пэўную долю расійскіх патрэбаў, аднак краіны яшчэ ў пачатку свайго шляху. Праблемай у гэтай галіне застаецца ўвязванне тэхналагічнага імпартазамяшчэння з забеспячэннем тэхналагічнага суверэнітэту.
-
У Масквы і Мінска з'явілася канкрэтная ідэалагічная мэта, якая датычыцца гістарычнай памяці - процідзеянне перагляду гісторыі дзвюх дзяржаў і назначэнню новых роляў трэцімі краінамі для Расіі і Беларусі. Для дасягнення гэтай мэты Беларусь, у прыватнасці, вядзе актыўную працу па рэалізацыі механізму расследавання генацыду беларускага народа. Іншым ідэалагічным аспектам з'яўляецца захаванне традыцыйных каштоўнасцяў - яны застаюцца скрэпай для абедзвюх краін.
-
Няма неабходнасці падводзіць вынікі работы Саюзнай дзяржавы, паколькі падвядзенне вынікаў - Заходняя парадыгма. Неабходна працаваць і ісці наперад крок за крокам, імкнучыся вырашыць пастаўленыя задачы, не зводзячы іх у агульны спіс.