Усебеларускі народны сход (УНС) як вышэйшы орган народаўладдзя фармуе надзейную глебу ўмацавання нацыянальнага імунітэту ад спробаў рэалізацыі "каляровых сцэнарыяў" у Беларусі, на арганізацыю якіх неаднаразова кідаліся наймагутныя замежныя рэсурсы і тэхналогіі. Нагадаем у сувязi з гэтым i мяцеж 2020 года, што быў падрыхтаваны на працягу сямі этапаў. Якія высновы дазваляе зрабіць аналіз тых падзей і як Усебеларускі народны сход дазваляе абараніць беларускае грамадства ад падобных выклікаў?
Аналіз падзей 2020 года паказвае, што галоўнымі напрамкі ўдару былі: 1) раскол грамадства, асабліва па лініях прафесійных і сацыяльных груп; 2) дэзарыентацыя асобы праз інфармацыйнае "прамыванне мазгоў"; 3) дэмантаж дзяржавы праз захоп цэнтральнай кропкі прыняцця рашэнняў – прэзідэнцкага паста. Беларускі народ здолеў процістаць гэтым ударам і атрымаць урокі з тых падзей.
Надзяленне Усебеларускага народнага сходу статусам канстытуцыйнага органа ўлады, які вызначае стратэгічныя напрамкі развіцця краіны, стварае мультыплікацыйны эфект абароны асобы, грамадства і дзяржавы ад новых правакацый. Па-першае, сама сутнасць УНС – у адзінстве і згуртаванні ўсіх катэгорый грамадства, як па полаўзроставай, прафесійнай, так і па рэгіянальнай прыкмеце. Па-другое, УНС закліканы задаваць сэнсы і мэты, фарміраваць беларускі, а дакладней усебеларускі дыскурс у ідэалагічнай і інфармацыйнай сферы, што павышае нашу супраціўляльнасць патоку хлусні. Па-трэцяе, УНС як калектыўны орган ламае класічную схему "каляровай рэвалюцыі", для якой важна зрушыць канкрэтную вышэйшую службовую асобу альбо групу ключавых чыноўнікаў. У абноўленым варыянце УНС гора-стратэгам прыйдзецца сутыкнуцца нават не з моцным Прэзідэнтам, а з грамадскім маналітам у асобе 1200 дэлегатаў, г.зн. задача становіцца практычна невырашальнай.
Але гэта не значыць, што апаненты не будуць шукаць абыходных манеўраў. Хутчэй наадварот, менавіта цяпер неабходна ўзмацніць працу УНС і яго дэлегатаў па актывізацыі камунікацыі грамадства і ўлады, ўключэнню грамадзян у шматгранныя працэсы дзяржаўнага будаўніцтва. Актуальнымі напрамкамі такой працы бачацца наступныя.
1. Дэманстрацыя грамадству "кропак апоры" - бліжэйшых крокаў дзяржавы па яго развіцці, якія зрабілі б відавочнымі і зразумелымі для кожнага пласта перспектывы сваёй будучыні і вобраз будучыні беларускай дзяржавы, знізіўшы тым самым магчымыя трывогі і нявызначанасці, асабліва на фоне канфліктаў вакол нас і мілітарызацыі абстаноўкі ўздоўж нашых межаў.
2. Наданне дынамікі працэсам структуравання і маштабавання грамадзянскай супольнасці. Гэта ўмацаванне пазіцый грамадскіх арганізацый і палітычных партый, накіраваных на стварэнне і засваенне канкрэтных сацыяльных ніш (абарона навакольнага асяроддзя, валанцёрства, добраўпарадкаванне тэрыторый, адраджэнне малой радзімы, гістарычная памяць і мемарыялізацыя, рэалізацыя творчых ініцыятыў, укараненне тэхналогій, сацыяльная камунікацыя і г.д.).
3. Фарміраванне лідэрства і новых "кропак даверу", асабліва ў рэгіёнах, якія могуць стаць не толькі донарамі рэсурсаў і чалавечага патэнцыялу, але і перспектыўным месцам самарэалізацыі, асабліва для моладзі. Любоў да сваёй зямлі, значнасць стваральнай працы і каштоўнасць сям'і – найлепшыя перадумовы для выхавання патрыётаў, непадуладных любым, нават высокатэхналагічным, спробам маніпуляваць нашым грамадствам.